1e prijs in Prinsenbeek

Zondag 18 september hebben De Deurdweilers een 1e plaats behaald op het zeer gezellige Biks Blaos Festijn in Prinsenbeek.

Jahoepieeeeee! We hebben
vandaag een hele leuke dag afgesloten met een 1e prijs!! Yesss!

 

We mochten al vroeg
opstaan vanochtend, waar de meesten al niet zo blij mee waren, maar vol goede
moed zijn we naar Prinsenbeek afgereisd om mee te doen aan het Biks Blaosfestijn.
Eerst nog even een bakkie leut en een foto in het drumhok van Ronald, want we
kunnen niet meer repeteren in ons geliefde silootje, dus moeten we zogenaamd
weer repeteren bij Ronald thuis, past helemaal niet, dat snap je natuurlijk
wel, dus ff een foto voor het volgende fanclubblad.

 

Daarna gauw verdelen over
de auto’s en op weg naar Prinsenbeek. Onderweg draaien we de A27 op en schieten
in de lach, want er staat een waarschuwingsbord: Pas op: Overstekende
lijnbussen! Lisette heeft het niet meer en ziet het al helemaal voor zich: 1
grote bus en allemaal kleine busjes er achteraan, hahahaha. Iets meer dan een
uur later komen we in Prinsenbeek aan, en wel heb ik ooit, we kunnen gewoon
parkeren náást het hoofdpodium, is dat nog eens luxe! Eerst wilde Tijn op een
andere plek gaan staan, maar die was een beetje klein, maar onder het motto:
geen plek te klein voor Martijn, wilde hij hem er toch inzetten, waar het niet
dat Tom zijn auto er van de andere kant al indraaide, dus weg plek!

 

Toen we even in wilden
blazen werd ons vriendelijk gevraagd nog een half uurtje te wachten, want de
doopdienst in de kerk was nog bezig. Oke, eerst maar een bakkie koffie dan
maarrrr. Jemig, die lui hebben echt een cafeïneprobleem, haha. Dan gelijk maar
even podia verkennen. Er staan 6 podiums op een plein, 4 op de hoeken die naar
buiten staan, en 2 op het hoofdplein, waar de orkesten lekker naar elkaar toe
kunnen tetteren, is dat wel slim? We zullen het zo zien! Om 12.20 uur starten
we met ons eerste optreden en dat gaat al hartstikke lekker. Onze meegereisde
fans doen al lekker enthousiast mee met zingen, klappen, dansen en de wave, en
dat heeft zn weerslag op de rest van het publiek, die doen ook vrolijk mee.

 

Het is nog wel rustig,
waar zijn alle mensen? Uitslapen ofzo? We mogen 20 minuten muziekmaken, maar
die maken we niet vol, hebben we zo snel gespeeld dan? Valt wel mee, we waren
ook al vóór 12.20 uur begonnen! Nu hebben we ff rust tot 14.00 uur. Nadeel van
veel podia dicht bij elkaar is, dat je veel geluid door elkaar heen hoort.
Voordeel is echter, dat je heel makkelijk en snel bij andere orkesten kan
kijken en er ook een heleboel kan bewonderen, eigenlijk allemaal! Leuk dus!

 

Voor het tweede optreden
komen er nog meer ouders aangereden. Karin fluistert me al in het oor, die
kunnen ook nooit rustig thuisblijven, je komt ook nóóit van ze af, haha. Vertel
nóóit waar je heengaat hoor! Hahahaha! Het tweede optreden gaat ook hartstikke
goed, lekker in het zonnetje! En net op het punt dat wij Poppa Joe afsluiten
met onze kreet, maakt de persfotograaf een hartstikke mooie foto, zie alhier:

 

Tijdens het afmarcheren
gaat Ronald nog even flink onderuit, foutje bedankt. Daarna hebben we eigenlijk
wel zin in een biertje, maar ja, we hebben maar 1 consumptie gekregen en die is
al genuttigd……. Tom kijkt even rond, en jawel, daar zit een kroeg. Jongens,
aantreden, we spelen even in die kroeg, wellicht krijgen we wat te drinken. We
marcheren naar binnen en tetteren onze eigen oren van de kop, want wat een
herrie daarbinnen! En geloof het of niet, als we klaar zijn met ‘daar moet op
gedronken worden, hi-ha-ho’ staat er een blad bier klaar! Yesss! Nu kunnen we
ff uitrusten en ouwehoeren, want we hoeven om 15.40 uur pas weer te spelen. Nog
maar even rondlopen, loempiaatje scoren en andere orkesten bewonderen.

 

Om 15.40 uur beginnen we
aan ons laatste optreden. Lachwekkend was dit podium wel, want deze wagen
bewoog, dus de trombones en trompetten hadden een heuse cakewalkervaring
tijdens het spelen. De zon stond wel voor ons, dus af en toe moesten we wel
onze ogen even dichtknijpen. Weer lekker gespeeld, wel af en toe wat foute
nootjes, maar ach! Na dit optreden laat Bart ff zijn nieuwe(oude) kever van 31
jaar zien. Lisette en ik gaan ff mee een rondje rijden, zeg maar gerust hobbelen.
Maar de wegligging in de bocht is subliem! Daarna gauw ff in de kring voor het
kringgesprek. Wat voor thema gaan we volgend jaar doen? Leuke ideeën komen naar
voren. Daarna verspreiden we ons weer over het plein om ons eigen ding te doen
en een ijsje of patatje te eten. Om 18.00 uur is de prijsuitreiking en we
toveren toch maar onze instrumenten weer tevoorschijn, want misschien moeten we
nog wel spelen, je weet maar nooit. Op de klanken van de Prinsenbeekse Jeroen
dansen en zingen we nog wat, in afwachting van de echte prijzen.

 

Dan begint de speeker
eindelijk met het resumé. Twee orkesten krijgen de aanmoedigingsprijs, een vat
bier, die ze nog moeten delen ook dus! Eentje ervan had wel een gave naam:
Zoetwaterorkest de Makrelen. Humor! Dan de genoegelijkheidsprijs, of hoe noemde
hij het ook, zeg maar de gezelligheidsprijs, maar buiten de top 3. Huh? Wat
bedoelt hij? Dan de muzikaliteitsprijs. Deze is voor het beste muzikale orkest
‘tuiten’ de top 3. Ah, nu snappen we het, de top 3 is verdeeld, en van de rest
die overblijft hebben ze de best muzikale een prijs gegeven. Dan de top 3,
eerst nummer 3, ah, is wel verdiend. Dan de top 2, en die mogen allebei op het
podium, en jawel, de deurdweilers uit Angerennnnnnnnnnnnnn. Joepie, snel het
podium op met zn allen! En de Stadse Blaozers uit Willemstad (de winnaars van
Bemmel 2005). Een gespring van jewelste op het podium, beide orkesten worden
geloofd en dan spanning alom, want je zou maar eens winnen van de nederlands
kampioen. Heel verhaal en uiteindelijk zegt de speaker: de Deurdweilers zijn
eerste….. Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, we hebben gewonnen, we springen
een gat in de lucht en omhelsen en zoenen elkaar flink! Daarna ff gauw poseren
voor een foto, maar daar hebben we eigenlijk helemaal geen aandacht meer voor.

 

Dan neemt Tom de prijs in
ontvangst en dan spelen we onze set nog eventjes. Het publiek staat wat ver
weg, dus halverwege springen we van het podium en gaan dichterbij staan.
Joepie, we hebben geen ammazuur meer over, maar zijn supertrots en blij. We
worden gefeliciteerd door de meegereisde fans en ook door toehoorders en andere
orkesten. We nemen er eentje op de overwinning! Yessss!

 

Bijbehorende foto's

Plaats een reactie